Λεμέτρ, Ζορζ Εντουάρ

(Georges Édouard Lemaître, Σαρλερουά 1894 – Λουβέν 1966). Βέλγος αστροφυσικός και μαθηματικός, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο πανεπιστήμιο της Λουβέν και κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φυσική και τα μαθηματικά. Το 1922 χρίστηκε ιερέας και στη συνέχεια σπούδασε αστροφυσική στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1927. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Βέλγιο και διορίστηκε καθηγητής της αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο της Λουβέν. Την ίδια χρονιά επεξεργάστηκε τις κοσμογονικές του θεωρίες που βασίζονταν στις πρόσφατες μελέτες του Χαμπλ σχετικά με το διαστελλόμενο σύμπαν. Επίσης, έως την ημέρα του θανάτου του χρημάτισε διευθυντής της Επισκοπικής Ακαδημίας Επιστημών στη Ρώμη. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο των θεωριών του Λ. ήταν η πρότασή του ότι κατά τη διάρκεια ενός υποθετικού ταξιδιού στο παρελθόν οι γαλαξίες θα φαίνονταν να πλησιάζουν σταδιακά μεταξύ τους έως ότου, στην αφετηρία του χρόνου, θα συνενώνονταν για να αποτελέσουν ένα είδος κοσμικού αβγού ή γιγαντιαίου πρωταρχικού ατόμου, το οποίο περιέχει όλη την ύλη του σύμπαντος (υπόθεση του αρχικού ατόμου). Από αυτή την εξαιρετικά συμπυκνωμένη κατάσταση του σύμπαντος δημιουργήθηκε η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) και ό,τι απομένει σήμερα, δισεκατομμύρια χρόνια μετά από την αρχική αυτή υπερέκρηξη, είναι οι γαλαξίες που απομακρύνονται διαρκώς μεταξύ τους. Η εργασία του Λ. έμεινε στο περιθώριο, έως ότου κίνησε το ενδιαφέρον του αστρονόμου Ά. Έντινγκτον, ο οποίος τη γνωστοποίησε παγκοσμίως.